મારી દીકરી - મારી કવિતા
મારી દીકરી - મારી કવિતા
શું નામે તને સંબોધું??
ખૂબ વિમાસણમાં હું.
તું તો છે પ્રતિબિંબ મારું !
...પણ, પ્રતિબિંબ તો આભાસી હોય.
સહુ કહે, તું છે મારી પરછાઈ.
..પણ, પડછાયામાં રંગ ક્યા ?
તો.., તું મારી ઢીંગલી...
ના.., ઢીંગલીમાં સમજ ક્યાં ?
તો હું તને પરી જ કહું.
અં.. પરી તો કલ્પનાનું પાત્ર. ના.
તું તો છે ખીલતી કળી. કે..
નાજુક નમણું ફૂલ મારું...
... ના.. રે, કળી તો એકવાર ખીલે,
ને .. ફૂલને તો મુરઝાવું પડે...!
તું તો .. મારી સરગમ..
સરગમતો છે ફક્ત સાત સૂરમાં બંધાયેલી.
તને ચાંદ કહું ?
કે ... પછી સૂરજ !
ના.. ના ચાંદમાં તો છે ડાઘ...
ને .. સુરજમાં છે આ...ગ..
તો .. હું શું કહું તને??
તું છે મારી કલ્પના,
મારામાંથી સ્ફૂરેલી ...
મારું અંતર મન.
રોજ ખીલતી..
ખૂબ ચહેકતી..
નાવિન્યસભર ...
સહુના અંતરમનને ઉજાળનારી
અદ્લ મારી કવિતા જેવી..
હા... તું મારી કવિતા..
મારી દીકરી...