કરામતી જાદુગર

એક નવ પલ્લવિત રુદન,

 રેલાવે છે હાસ્ય ચારેકોર !

 એનો જ પાન ખરી અંત, 

 વરસાવે છે રુદનની અતિવૃષ્ટિ ચારેકોર !

 વાહ રે, કરામતોના જાદુગર,

 થઈ લાચારી પણ લાચાર ! તારી આ કરામત આગળ,

 નીતનવીન રંગો પુષ્પોના,

 લલચાવે છે પતંગિયા ને ભ્રમર,

 એજ પુષ્પોનાં કંટ,

 ભોંકાય છે કાયમહી બની ખંજર !

 વાહ રે, કરામતોના જાદુગર,

 થઈ સુંદરતા પણ કાતિલ !તારી આ કરામત આગળ,

 કાગ ને કોયલ વાન બંનેના એક,

 ને વિવિધતા ભરી કંઠમાં !

 આમ્રવને ઝૂલતી કોયલ,

 ફેલાવે છે મધુરતા વનમાં, 

 વાહ રે, કરામતોના જાદુગર,

 થઈ વાનથી પણ શ્રેષ્ઠ વાણી ! તારી આ કરામત આગળ,

 કરે 'નેહ' પણ એક વિચાર,

 એવી તો કરી તે અનેક કરામતો ! 

 જીવનનાં રણમેદાને, 

 રમાડી તેં ચડતી-પડતીની રમતો !

 વાહ રે, કરામતોના જાદુગર,

 થઈ 'નેહ' પણ નતમસ્તક, તારી આ કરામત આગળ.