ખરેખરો ! માણસ છે

પ્રપંચ,ચોરી ને દગાબાજીમાં છે રૂચી.

વાત મને કાયમ આ,ખૂંચી.

માર્યુંં,ખાલીખમ ઘરમાં તાળું.

ને બોલે ગર્વ કરતાં :- ખોલો, દઉં કૂંચી.

તમને કહું સાચું.

મને,માણસની જાત લાગી લુચ્ચી.

આપે ઘરમાં જગ્યા ફુલાઈ ફુલાઈને,

ને એ ગયા પછી,

દિલમાં નામ પણ,નાખે ભૂંસી.

સાંભળે દુઃખ દર્દની વાત એ રીતેે,

જાણે જાત,નાખશે ઘસી.

મળ્યો નહીં, સમય સ્વાર્થ ને,ક

કઈ રીતે હોય,કોઈની આંખ લુછી.

"ખરે,ખરો ! માણસ છે,"

કરે પથ્થરની મૂર્તિમાં જાસૂસી.

કરવાનો છે દેખાડો,

ભક્તિ અને શ્રદધામાં ક્યાં છે રૂચી ?

✍️જયા.જાની.તળાજા."જીયા"