કાશ, હું પણ દિકરો હોત

આજે પહેલીવાર એમ થયું કે, 

કાશ, હું પણ દિકરો હોત ! 

પડખે હોત હું પણ પપ્પાની. 

આ શું ?

દીકરી બનીને દૂર રહી જોયા કરવાનું ?

પ્રભુ પાસે બે હાથ જોડી કગર્યા કરવાનું !

ના માતા પિતાની સેવાનો લાભ મળે,

ના ઈચ્છા હોવા છતાં તરત જવા મળે.

હેરાન થાય છે, બધાં પિયરિયાં,

જોઈ આંખે આવે ઝળઝળિયાં.

કહું છુ જ્યારે હું આવું છું ત્યાં,

સૌને થોડી રાહત મળે ત્યાં.

તરત કહે, મા "ના બેટા, હમણાં નહીં,

આવજે શાંતિથી", કહી વાત ટાળી. 

દીકરી છું, શું હું અંશ નથી તમારો ? 

મા - બાપની સેવાનો શું હક નથી મારો ? 

કેટલી મૂંઝવણ, અકળામણ પણ એટલી,

મળીશ કયારે ? મારા પપ્પાને હું હેતથી.

એ તો સારું છે, પપ્પાને નહીતર,

ક્યારનીય દોડી હોત હું માવતર. 

એય કોરોના તું આજ લે સાંભળ !

માતા -પિતાની હંમેશા રાખજે સંભાળ,

માતૃછાયા પરિવાર રહે સદા ખુશ ખુશાલ.