ગઝલોનો કેફ

જન્મ્યા કે તુર્ત જાણ્યું સંવેદના સબળથી;
ધાવણ સમું જ ચાખ્યુ ઉમટ્યું સહજ હ્રદયથી !

ખોવાયેલી જણસ સમ જે મૌનથી સજાવી--
આ એજ કાવ્યપંક્તિ છલકી રહી નજરથી.

આંસુનાં તોરણોથી મૈત્રી સમાન ઝરણું--
ખળખળ વહ્યું તમારું ઝાકળ મઢ્યાં કમલથી.

ગઝલોનો કેફ પામી પ્રીતિ અજબની માણું;
મોંઘી મિરાત પામ્યો મિત્રો સમીપ ક્ષણથી.

ભાષા-કવિતા મારી સંજીવની છે મિત્રો;
સહુ વ્યક્ત થઈ શકે છે એના જ તાપ-તપથી !