એકાંતનું વિશ્વ મારું

કહેવાય છે એકલતા સાલે એટલે દુઃખ થાય...

હું તો કહું મારું આ એકાંતનું વિશ્વ અનેરું ! 

જ્યાં મળી શકું હું જ મને ! 

કોઈના આગમનની પણ ક્યાં ખબર મને ? 

આ વૃક્ષો સાથેની પ્રથમ મુલાકાત જ નહીં ! 

એમ તો રોજ જોઉં વૃક્ષોના પાંદડા અને પડછાયા ! 

અડીખમ ઊભેલા વૃક્ષની પાછળ પણ કંઈ કેટલાય દુઃખો છૂપાયેલાં હતાં !

છતાંય વૃક્ષોના પર્ણોની વચ્ચેથી એક પ્રકાશનું કિરણ પસાર થઈ રહ્યું હતું.

આ એકલતાના કાળા અંધકારની ઓથે બેઠા બેઠા કઈ કેટલીય વાતો થઈ ગઈ !

ક્યાંક કશુંક છૂટી ગયું તો ક્યાંક યાદોનો ખજાનો વરસી ગયો !