ધરતીનું નજરાણું

તારા થકી શોભે ધરા મોંઘા રતનભર્યુ નજરાણું,

સૃષ્ટિનાં દરેક સ્વાશનું ઝાડ તું એક જ પરમાણું.

છોડમાંથી થડ બની સદાય આસરો પંખીઓનો,

કિલકિલાટ એનો સાંભળી તું મનોમન હરખાણું.

ફળ આવે ઝૂકી જઈ ઔષધનો ખજાનો લુંટાવ્યો,

પરોપકારની લાઈનમાં બસ એક તું જ પ્રથમ દેખાણું.

ભાષામાં તારી મૌન બસ વર્ષાવે અઢળક સ્નેહ,

પ્રકૃતિનાં પ્રમાણમાં તું ધબકાર રૂપે બોલાણું.

હાથમાં ધરી કુહાડી ચાલ્યો માનુષ સ્વાર્થ ધરી,

બસ બુકોનાં પન્નામાં તું કોરી સ્યાહી ખૂબ લખાણું.

આંધળા વિચારો વાવ્યાં ને ઝાડ બધા કપાવ્યા,

ખાડો ખોદી ખૂદ માનુષ એમાં ગળાડૂબ ભરમણું.

આવ્યો દિન વૃક્ષારોપણનો તો હરખભેર ઉજવાણું,

પછી તો બસ વાતોનાં વાયદે જ તું ખૂબ વંચાણું.