આતમનાં દ્વારે

તારાની આંખે રણઝણતાં ને, 

ચાંદનીની ચાદર ઓઢતાં. 

વાત કહેવી મારા દિલની, 

ને તમે ન આવો ઢુંકડા. 

નેણ નિતર્યા બિંદુની પાસે,

સરોવર જળ તો અભરે ભર્યા.

લાગણીઓની સોગાત બીછાવીને, 

મેં તો જિંદગીનાં ગાણાં ગાયાં.

 

હસતીને ખેલતી મારી મોઢાની લકીરો, 

જીલી મેં તો વેદનાની વહેણમાં તણાતી.

સાગર તર્યાનાં હામ અદકેરા લાગે મને, 

છતાંય ડૂબી મારી મઝધારે નૈયા. 

આવોને મારા એકલતાનાં સથવારે,

મેં તો ડગ માંડ્યા મારાં આતમ દ્વારે.