एक आठवण अशी असावी
डोळ्यामध्ये पाणी आणणारी
रडत रडत हसायला यावे
आठवण असावी सुख जपणारी
वृक्षतोड, प्रदूषण
करत राहिला माणूस
त्सुनामी नि भूकंप झाल्यावर
रडत राहिला माणूस
कधी कळणार त्याला
निसर्गाला जपले तर आपण जगणार
असतील आपली स्वप्ने
ती होणार साकार
ऐतिहासिक वारसा जपणे
कर्तव्य आहे आपले
शिका इतिहासाकडून
नाहीतर सारे संपले
नाजूक साजूक परी ही सुंदर
आली माझ्या घरी
बस म्हणाली पाठीवर
फिरवीन दुनिया सारी
असले जरी वय जास्त
नि ताकद कमी
अनुभव आहे ज्येष्ठांकडे
आहे प्रेमाची हमी
उंची कपड्यांनी सजलेले शरीर
अत्तरांनी सुवासिक झालेलं अंग
फॅशनच्या बातांनी केलेली फुशारकी
चेहरा आरसा पाहण्यात दंग
सारे हे एका बाजूला राही
चेहऱ्यावरचे निष्कपट हसू
नि मनाचं सौंदर्य
सारे जग जिंकून घेई!
गुरूंना मानावे
त्यांना वंदावे
लोभ मत्सर सोडावे
पायाशी त्यांच्या ||
सामाजिक विषयांकडे
पहा सजगतेने
नाही सोडवले ते
तर नुकसान होईल सहजपणे
रक्त आमुचे सळसळते
शौर्य आमुच्या नसानसांत
शिवबाचे असे मावळे आम्ही
धाडस आमुच्या रगारगात