મળે પાછું જો બગાવતી બાળપણ,
ન્યોછાવર દુનિયાને સઘળું શાણપણ!
નજરથી નજરને માપી જો લ્યો,
શબ્દોને ભૂલી,
મૌનમાં જ સઘળું પામી લ્યો!
ઝાંઝર એટલે સ્ત્રીના હૃદયમાં ઉઠતી સઘળી ઊર્મિઓની ગુલાબી રણઝણ!
દીકરી તો છે રણઝણતું પાયલ,
એ રણઝણને સાચવશો કાયમ.
મૌનમાં પણ શબ્દો જેમના આંખોથી વાંચી શકાય,
એ હૃદય પર હદય ન્યોછાવર હૃદયથી કરી શકાય.
શ્વસે જો શ્વાસમાં કાયમ,
એક રુપાળું નામ,
પગ અટકે ને તોય,
દિલમાં દુનિયા જીતવાની હોય હામ!
ઇશ્ક તું, તું જ અમારી આન,બાન ને શાન
તુજ પર કુરબાન, એ વતન! જિગર જાન.
મૌન રહીને પણ સમજે પૂર્ણ,
પિતા પરિવારનું રૂપ કરે સંપૂર્ણ.
સુખના આવે કે દુઃખના આવે,
આંસુને તો જ્યાં લાગણી મળેને સાહેબ,
ત્યાં અસ્ખલિત વહી નીકળવાનું ફાવે !